Geschiedenis WV Eemland

In de vorige eeuw had Amersfoort t/m 1997 twee wielerverenigingen, die beiden een wielerparkoers hadden op bedrijventerrein de Isselt. Elke vereniging had hier een eigen clubhuis. De oudste vereniging was A.R.& T.C. De Pedaalridders, opgericht in 1926. Op 4 oktober 1956 werd R.& TC. Amersfoort opgericht en koninklijk goedgekeurd op 27 mei 1957.

In de jaren 50 was het ook de tijd dat de wielen met vleugelmoeren werden vast gezet. Je had aluminium drinkbussen met kurk en rietje op je stuur gemonteerd en tijdens een sprint viel er nogal eens een pompje van de fiets. De verenigingen waren direct al actief met het organiseren van toertochten en wedstrijden. Later werd een houten clubhuis gebouwd aan de Nijverheidsweg. Het houten clubhuis is daarna nog 2 x op een vrachtauto verplaatst naar een andere locatie op het industrieterrein. In de beginjaren werd ook gestart met een veldrit competitie in de bossen van de Treek, later bij het Henschotermeer en de tankwerkplaats. Ook werd er een profcriterium van Amersfoort georganiseerd en in 1959 werd de profronde van Nederland naar Amersfoort gehaald.

Beide verenigingen organiseerden in de jaren zestig een avondwielervierdaagse, de een in het Soesterkwartie (Pedaalridders.) en in het Leusderkwartier (Amersfoort). Het waren in die tijd prachtige wielerweken in Amersfoort, met rijen dik publiek, waar is die tijd gebleven. Daarnaast waren zij, als organisatoren, nauw betrokken bij diverse criteriums in de regio. Zo is de Ronde van Klein Zwitserland op de Hugo de Groot laan daarvoor in de plaats gekomen. En deze organiseert WV Eemland nog steeds. Andere criteriums waren o.a. de ronden van Hoogland, Hooglanderveen, Leusden, Spakenburg, Nijkerk, Voorthuizen, Woudenberg, Scherpenzeel en Barneveld. Op Koninginnedag werd in het centrum van Amersfoort de clubontmoeting met Olympia uit Amsterdam verreden over de Singels en Langestraat.

Prestaties toppers Wielerverenigingen in Amersfoort. 

Eind jaren ‘60, begin jaren ‘70 had Amersfoort de beste junioren van Nederland. In klassiekers en criteriums stonden Mathijs de Koning, Arnold Voogt, Jan Vlastuin en Joop van de Beek met grote regelmaat op het podium van grote wielerklassiekers. Ook in het veld deden zij met de beste mee zoals Nederlands kampioen Henk ven Velsen en Max de Vries. Jan Vlastuin werd Nederlands kampioen sprint. Mathijs de Koning won de Ronde van Oostenrijk voor Joop Zoetemelk. Zij reden met Arnold Voogt in de beroemde Amstel bier ploeg van Herman Krot. Mathijs de Koning heeft ook aan de Tour de France deelgenomen. Peter Kisner was een begenadigd sprinter, die op het NK voor profs in Mill begin jaren zeventig, het rood wit blauw veroverde. In de jaren 70 en 80 namen Wim Pater en Dick Wilgenburg het stokje over door veel wedstrijden te winnen.

In de jaren tachtig waren renners van de Pedaalridders in de picture. In 1988 tijdens de Olympische Spelen in Seoul werd Monique Knol bij de wegrace Olympisch kampioene! En vier jaar later in Barcelona werd zij derde, door de sprint te winnen van het peloton. Monique was een echte topsprintster en heeft naast haar Olympische medailles heel veel andere overwinningen geboekt.

In die dezelfde periode was ook Monique de Bruin een van de nationale damestoppers. Zij nam deel aan het WK en aan de Tour de France, Tour Feminien, voor dames.

 

In 1989 waren Erik Boezewinkel en Niels van der Steen, die later profrenner werd, de te kloppen junioren in het veldrijden. Niels van der Steen werd Nederlands Kampioen en Erik Boezewinkel tweede op het NK. Zij werden beiden uitgezonden naar het WK in Gexo Spanje. Erik Boezewinkel werd daar Wereldkampioen en Niels van der Steen derde. Twee clubrenners op het WK podium was natuurlijk een ongelofelijke prestatie. Vervolgens eindigde Hooglandervener Marcel Gerritsen bij het WK Mountainbike in het Franse Metabief in 1993 als 2e achter de Deen Henrik Djernis. De huidige veldrittopper Lars van der Haar is opgeleid bij WV Eemland. Lars heeft inmiddels een indrukwekkende erelijst bij elkaar gefietst en waar nog geen einde aan lijkt te komen. Profwielrenner Wilco Kelderman is zijn wielercarrière ook begonnen bij WV Eemland. De talentvolle Kelderman heeft al enkele schitterende uitslagen gemaakt en er zit nog veel meer in het vat in de komende jaren.

Intussen is bij WV Eemland het beleid gericht op het opleiden van talenten. Dit vanaf de jeugdcategorie en vervolgens via de nieuwelingen en junioren naar de belofte en uiteindelijk de elite c.q. profs. Hiervoor zijn opgeleide en enthousiaste trainers en begeleiders actief met de renners. Het doel is elke dag verbeteren. Dit trap voor trap.

 

Nieuw Parcours in Zielhorst.

Begin jaren tachtig werd het rijden op het industrieterrein de Isselt steeds gevaarlijker en kwam de Gemeente Amersfoort met het idee van een afgesloten Wielerparkoers in de wijk Zielhorst, waar zij een nieuw sportcomplex ging bouwen. De restrictie was echter dat de twee verenigingen in de komende jaren tot een fusie zouden komen. In 1988 was het wielerparkoers en het complex gereed en verhuisden beide verenigingen naar Sportpark Zielhorst. En in 1997 is de fusie tot stand gekomen van beide Amersfoortse Wielerverenigingen en werd de nieuwe naam van de fusievereniging: Wieler Vereniging Eemland.

Col van Knol

Op het wielerparkoers op Zielhorst gaan de renners over een viaduct en die werd eind 1988 vernoemd naar Monique Knol. De Olympisch kampioene was op de weg altijd in voor de overwinning. Alleen de bergen waren als pur sang sprintster, niets voor haar. Het viaduct daarentegen kon zij tijdens de clubritten heel goed aan.

Vandaag de dag wordt het parcours nog steeds met succes gebruikt voor o.a. vele trainingen voor de diverse categorieën van de club, clubwedstrijden en officiële KNWU-wedstrijden. Het parcours wordt met gemak meer dan 150 dagen per jaar gebruikt en voorziet in een belangrijke wielerbehoefte.